مقدمه

بطور کلی فتوگرامتری در علوم، کاربردهای گوناگون دارد و می توان آن را به شاخه­های مختلف تقسیم کرد :

آلف) فتو­گرامتری هوایی ((AERIAL PHOTOGRAMMETRY 

ب) فتوگرامتری فضایی (SPACE  PHOTOGRAMMETRY  (

ث) فتوگرامتری برد کوتاه (CLOSE  RANGE  PHOTOGRAMMETRY  )

* درفتوگرامتری برد کوتاه کسب اطلاعات از طریق دوربین های غیرمتریک می باشد که در صنعت ، باستان شنلسی ، پزشکی و .... کاربرد دارد.

با توسعه روشهای فتوگرامتری ،رشد وسیعی در کاربردهای فتوگرامتری برد کوتاه انجام شده است. با بکار بردن مدلهای ریاضی یا استفاده از نرم افزارهای مختلف چون   AUSTRIALS  و ... قادر به استفاده وسیعی از دوربین ها می شویم

در سالهای اخیر استفاده از دوربین های غیر متریک اماتور برای کاربردهای فتوگرامتری بردکوتاه بسیار رواج پیدا کرده است. با اینکه دقت مطلق بدست امده از این دوربین ها نسبت به دوربین های متریک کاملا کالیبره شده کمتر است ولی به علت هزینه کم و اسان بودن می توان از چنین روشها استفاده کرد. البته از نظر پارامترهای مکانی و زاویه ای تصاویر برد کوتاه از نظم خیلی کمتری نسبت به به تصاویر هوایی که دارای باندهای پرواز منظم هستند برخوردار می باشند.

در کارهای دقیق برد کوتاه ایستگاههای دوربین باید طوری در نظر گرفته شود که بتوان پوشش لازم برای تصاویر گرفته را برای کلیه نقاط ایجاد کرد . برای آشکار کردن و حذف خطای سیستماتیک در هر ایستگاه تحت زوایای مختلف با دوربین چندین بار تصویر می گیریم که این کار منجر می شود بتوان ارزیابی مناسبی برای نتایج حاصل نمود .

در عکسبرداری هوایی فاصله برای بینهایت تنظیم است ولی در برد کوتاه هر عکس برای یک فاصله نزدیک که بتوان پوشش لازم از عکسبرداری را انجام داد تنظیم می شود.همچنین در فتوگرامتری هوایی سیستم مختصات مرجع توسط نقاط کنترل زمینی می باشد ولی در برد کوتاه تعیین مختصات سه بعدی نقاط کنترل نسبت به همان سطح و با همان دقت مشاهده فتوگرامتری هوایی است. لذا حداقل اطلاعات لازم برای تعریف کردن مقیاس و توجیه قائم کافی می باشد و مختصات در یک حالت نسبی تعریف می شود.این مطلب نیز قابل ذکر است که در فتوگرامتری برد کوتاه معادلات شرط هم خطی اساس سرشکنی دسته اشعه می باشد.

در حالت کلی استفاده از این نرم افزار AUSTRIALS  حساسیت، طراحی، هنر وتکنیک لازم برای بدست امدن نتایج ایده ال را برای ما فراهم می اورد.

 

 

 

 

 

 

فتو گرامتری برد کوتاه (close range):

شاخه های برد کوتاه :

1)پزشکی :بدون تماس با سطح میتوانیم عمق زخم و.... را بدست آورد

2)معماری :بدست آوردن نمای ساختمانها ،اثار باستانی و.....

3)صنعتی :مهندسی معکوس (از روی یک شئ ساخته شده مدل ان را بدست می اوریم تا ان را تولید کنیم ).

 Cmm:  دستگاهی است که نوک ان را به جسم تماس میدهیم و مدل سه بعدی جسم به دست می اید .

مشکل این روش تماس ان با جسم است که ممکن است جسم اسیب ببیند یا این که اصلا ان جسم صلب نباشد و دستگاه حالت واقعی جسم را از بین ببرد .

فرق فتو گرامتری هوایی وبرد کوتاه : فاصله در برد کوتاه کمتر از m300 ولی فاصله در فتوگرامتری هوایی حدودm 1000 میباشد .

در برد کوتاه عکس ها همگرا هستند ولی در فتوگرامتری هوایی موازی اند .

 حداقل پوشش در فتوگرامتری هوایی 60% (که در سه مدل مجاور هم 10% پوشش وجود دارد). در برد کوتاه پوشش 100در صد است .

در فتو گرامتری هوای بخاطر هزینه پوشش کم است . دقت در فتو گرامتری برد کوتاه در حد میکرون است . ودر هوای در حد cmاست. (در ایران cm60) .

در برد کوتاه با استفاده از دوربین های غیر متریک معمولا به دقت میکرو ن می رسیم در این دوربینها فاصله کانونی قابل تغییر است دلیل این امر کم هزینه بودن و انعطاف پذیری ان است .

در فتوگرامتری برد کوتاه نمی توان سه بعدی دید. چون اندازه گیری ها روی عکس انجام میشودو نیاز به دید سه بعدی نیست.

از برد کوتاه برای توپو گرافی استفاده نمی شود ولی کار های دراین زمینه انجام شده است که یک دوربین را روی توتال قرار میدهند و از این عکسها برای اندازه گیری استفاده نمشود .

On line  یا of line بودن فتو گرامتری :

بیشتر برای اجسام  متحرک مطرح میشود .  

 On line  یا of line بودن به موارد زیر بستگی دارد: 

-زمان

-دوربینی که استفاده می کنیم(دوربینهای متریک معمولا انالوگ هستند . وقتی که دوربین انالوگ است دیگر On line معنی ندارد)

دقت در of line چهار یا پنج برابر دقت در On line است.

در برد کوتاه دو حالت برای برداشت وجود دارد :

بااستفاده از تارگت نقاطی را که میخواهیم برداشت شود را مشخص کنیم.

بعد از عکس برداری نقاطی را که میخواهیم به صورت دستی مختصات دهی کنیم.

 

 

بد نیست در اینجا اشاره ای نیز به خطا ها در فتوگرامتری شود :

1) خطای سیستماتیک  که میتوانیم ان را مدل سازی کنیم .

2) خطای اتفاقی . که این خطا در ذات مشاهدات است  که بحث مربوط به خود را دارد .

منابع خطا در برد کوتاه :

1) اعوجاج شعاعی ناشی از لنز است و نحوه تراش لنز نیز باعث این خطا میشود و به صورت زیر مدل سازی  می کنیم

r=k1r+K2r^3+K3r^5+…δ

که برای هر نقطه با توجه به فاصله از مرکز ، خطای  اعوجاج شعاعی را بحث می کنیم در نقطه مرکز خطای اعوجاج شعاعی صفر است .

2) خطای اعوجاج مماسی : این خطا خیلی نا چیز بوده و در فرمولهای celf calibration گفته شده که بر اساس ان یک خطای اعوجاج مماسی  تعریف میکنیم که در فتوگرامتری هوایی  قابل چشم پوشی است ولی در این برد کوتاه به خاطر حساسیت ودقت زیاد نمی شود نا دیده گرفت .

هرچقدر هم که  دوربین دقیقتر  باشد  باز هم خطای مماسی وجود دارد  که  می توانیم آن را مدل سازی کنیم .

 برای مدل سازی خطاها چند روش وجود دارد ( کالیبراسیون )

1)   کالیبراسیون ازمایشگاهی : در این روش از یک سری نقاط که مختصات آنها با روشهای دقیق بدست آمده عکسبرداری می کنیم و بعد با مقایسه مقادیر مشاهداتی و مقادیر قبلی دوربین را کالیبره می کنند. (لازم به ذکر است که این روش خیلی هم گران قیمت است که فقط شرکت های سازنده می توانند تهیه کنند ).

2)  روش دوم  تست فیلد کالیبراسیون نام دارد: در این روش منطقه ای را از نقاط پر می کنیم که در این صورت مختصات زمینی را داریم و با عکس برداری مختصات را به دست می اوریم . وبا توجه به خطاهای موجود مدل درست در نمی اید و به جای اینکه در ست در کنار هم باشند به شکل زیر در می ایند .(شکل 1 )

شکل 1

→

 

تست فیلد ها را نیز فقط شرکتها می توانند بسازند و در اختیار داشته باشند . مانند لایکا و....

کالیبراسیون نوع سوم on the job calibration

که با توجه به این پارامتر ها ، همزمان با کاری که میکنیم بعد از عکس برداری مدل را از ان بدست می اوریم و با توجه به مدل کالیبراسیون را انجام میدهیم تست فیلد را میسا زیم و شی را مدل سازی میکنیم و در ادامه سلف کالیبریشن را انجام میدهیم.

X+x=-f                 ∆

+y=-f                 ∆

        f(k1,k2…..)      

 حسن تست فیلد :

مدل را پر از تارگت میکنیم واز روی ان عکس بر داری انجام میشود و عکسها را به کامپیوتر منتقل کرده و در نرم افزار (Australis) آنها را لود می­کنیم و شروع به شماره گذاری تارگت ها میکنیم و در پایان کار توجیه نسبی انجام می­شود . و بعد نوبت به سلف کالیریشن میرسد یعنی باندل اجسمنت صورت میگیرد . همزمان با باندل اجسمنت پارامترهای خطای سیستماتیک را نیز به عنوان مجهول اضافه میکنیم .

بعد از به دست آمدن پارامترها را در شئ خودمان اعمال می کنیم.

بد نیست در اینجا اشاره ای به بحث سلف کالیبراسیون شود . فورمو لهای مورد استفاده به شرح زیر می­باشد.

معادلات شرط هم خطی :

X=-f(M1X/M3X)                   Y=-f(M2X/M3X)

∆X+x’=-f (M1X/M3X)   ∆ y+y’=- f(M2X/M3X)            

 علاوه بر مجهولاتی که در فرمولها وجود دارند x∆وy∆ هم مجهولند

∆x=f1(k1+k2+...)

f1(k1+k2+...) ∆y=

برای مدوله کردن خطاها دو روش وجود دارد ebner و browen در روش browen از معادلات ریاضی استفاده شده ولی در روش  ebner به تغییر شکل های فیزیکی توجه شده است

1( روش  browen  :

1-1) برای از بین بردن  خطای ناشی از اعوجاج شعاعی این کار را انجام می دهد با اعمال k9,k1وk10  میتوانیم به y∆ و x∆  برسیم .

(2-1 برای اعوجاج مماسی یک رابطه به شکل زیر ارائه می دهد

∆x=p1(y2+3x2 )+2p2xy              (y2+3x2 )+2p2xy y=p1∆

(3-1برای خطای تغییر بعد فیلم. فرض می کند که خطای سیستماتیکی که وجود دارد با توجه به فاصله کانونی دوربین ∆x0 و ∆y0 یک سری پارامترهایی را ارائه می دهد ودر نهایت یک  polynomial  به دست می آید که کل پارامترهای مجهول به دست می آیند.

2-( روش ebner :

در این روش با استفاده از تغییر شکل پارامترها تعیین می شود (شکل 2 )

که هر کدام از این تغییر شکلها یک ∆xوy∆ می دهد

X=a0+a1y∆                           y=a2+a3x∆

در کل 12 پارامتر مجهول خطای سیستماتیک)Ω  ,Ф,К(  x,y,z))   برای عکس اول و عکس دوم می باشند که همه اینها پارامترهایی هستند که ∆x,∆y را تشکیل می دهند  وقتی پارامترها وابستگی داشته باشند باید انها را حذف کنیم که در روش  ebnner اگر حذف نشوند استحکام معادلات از بین می رود .

 

 

 

 

 

 

 

معادلات DLT:

مقادیر اولیه ای که در باندل اجسمنت از انها استفاده می کردیم در close range کار برد ندارد در close  range از معادلات DLT استفاده می شود حسن این روش این است که توجیه داخلی نیاز نیست و مستقیما از سیستم دستگاه به سیستم زمینی می رسیم در این معادلات از 11 پارا متربرای تبدیل سیستم 2D به   3D استفاده می شود و مستقیما ترفیع فضایی انجام می شود معادلات DLT  خطی است و برای محاسبه پارامترها به نیازی  مقادیر اولیه ندارد .

این معادلات یک فضای دو بعدی را به یک فضای سه بعدی ربط می دهد .

X=(L1X+L2Y+L3Z+L4)/(L9X+L10Y+L11Z+1)

Y=(L5X+L6Y+L7Z+L8)/(L9X+L10Y+L11Z+1)

برای بدست آوردن این معادلات باید 5 نقطه در فضای اول و 5 نقطه در فضای دوم داشته باشیم  .

در تبدیل DLT ،11 پارامتر داریم که 6 پارامتر توجیه خارجی  

(Ω ,Ф,К x,y,z, ) و 3 پارامتر توجیه داخلی X,Y,f ) ) و 2 پارامتر افاین(α ξ وλ) بعد از بدست آمدن 11 پارمتر روابط به این شکل تشکیل می شود.

x0=(L1L9+L2L10+L3L11)/(L92+L102+L112)

y0=L5L9+L6L10+L7L11)/( L92+L102+L112

Ψ=  /

 

    

 

 

بعد از به دست اوردن ای پارامترها جواب در معادله سلف کالیبراسیون  جاگذاری می شود وبرای به دست اوردن مقادیراین پارامترها برنامه نوشته و از این 9 معادله مقادیر اولیه بدست می اید.و به دو معادله ی دیگر یعنی دو پارامتر افاین نیازی نداریم .

طراحی شبکه :

مواردی که در طراحی باید به آنها توجه شود:

الف ) هدف رسیدن به دقت مورد نیاز است که با چه تعدادی عکس می توان به دقت مورد نظر رسید (به عنوان مثال 10میکرون )

 

ب)بحث ،مقیاس عکسها است که در چه فاصله ای عکس برداری انجام شود هر چه عکس  نزدیک باشد مقیاس بزرگتر و تعداد عکسها بیشتر می شود و استحکام شبکه بیشتر است .

 

 

ج)موقعیت دوربینها نیز روی شبکه تاثیر دارد برای استحکام و خوب بودن عکسها، زاویه 30درجه را رعایت کرده که این زاویه نسبت به شئ مورد نظر می باشد سعی  کنیم طوری عکسبرداری کنیم که عکسها تمام شبکه  را پوشش دهد و همگرا باشند .

د)تعداد عکسهای گرفته شده از شبکه نیز با استفاده از فرمول زیر تعیین می شود .

(qs δi /√k)=(qd δa /√k)=cδ

 

در فرمول بالا q ضریب استحکام شبکه است که بسته به نوع عکسبرداری فرق می کند (دقت مشاهدات عکسی مورد نظر است ) .

S عدد مقیاس است d فاصله جسم از دوربین δa قدرت تفکیک زاویه ای (مثلا چه زاویه ای را می توانیم بسازیم که مینیمم مقدار داشته باشد) . وقتی که دو عکس موازی باشند داریم :

qx=qy=1 ,qz=0.2

 

اگر 4 عکس داشته باشیم هر 3 مقدار برابر 0.7می شوند. 

                                                   qx=qz=qy=0.7

باید سعی کنیم که استحکام شبکه برای هر مولفه یکی باشد یعنی همگرا عکسبرداری کنیم .

 

پارامترهای موثر در مقیاس :

 فاصله کانونی هر چقدر کمتر باشد عمق میدان بیشتر می شود.

هرچه  فاصله بین شئ و دور بین کمتر باشد عمق میدان هم کم  می شود.. 

محدودیت ها و قید های طراحی شبکه :

قید اول-) ما چه قدر دید نسبت به شئ داشته باشیم.

قید دوم-)بحث عمق میدان دوربین .

قید سوم -)تعداد نقاط عکسبرداری :چون فاصله کانونی ثابت است محدودیت در برای عکسبرداری وجود دارد که مجبوریم یا خیلی نزدیک عکس برداری کنیم یا خیلی دور.

قید چهارم-)زاویه عکسبرداری که روی طراحی شبکه تا ثیر دارد هم روی دید هم روی استحکام شبکه مو ثر است و بعضی از تارگتها روی عکس دیده نمی شوندو تعداد تارگتها کمتر می شود.

طریقه تارگت سازی :

تارگتها را ساخته و روی سطح جسم می چسبانیم و خود تارگت ساختن روی دقت طراحی شبکه تا ثیر دارد. یعنی نور با زاویه ای که به داخل می اید با همان زاویه نیز خارج می شود که به آن retro reflector می گویند واین لکه سفید که می سازیم می تواند خاصیت  retro reflector  داشته باشد .  

 

 

تنظیم پارامترهای دوربین برای تارگتهای retro reflector :

اگرF number زیاد باشد dکوچکتر می شود. اگرF number کم باشد d بزرگتر میشود و نور بیشتری وارد می شود در هر دو حالت فاصله کا نونی ثابت است.

انواع تارگتها :

- تارگتهای کد دار

 -تارگتهای معمولی

در تارگتهای معمولی خودمان zoom می کنیم و وسط تارگت را مشخص می کنیم (شکل 3 )

شکل3

 

 

 

 


در تارگتهای کد داربصورت اتوماتیک تارگتها را از روی وضعیت نقطه تشخیص می دهیم.

این تارگتها به شکل زیر می باشند .

شکل 4

 

 

 

 

 

 


برای تشخیص دادن موقعیت تارگتها در یک عکس نسبت به عکس دیگر ، که یک تارگت در هر دوعکس چه موقعیت و مختصاتی دارند از تارگت های کد دار استفاده می شود .

که به این روش تار گتهای متناظر از دو عکس در می ایند و تقاطع انجام می شود و مدل به صورت سه بعدی به دست می اید .

نکاتی در مورد تارگتهای کد دار :

الف)از مقیاس مستقل باشند .

 ب)از دوران مستقل باشند .

 ج) امکان شناسایی متناظرهایشان باشد یعنی کددار باشند برای هر تارگت می توان 29 تا کد تعریف کرد.

د)ساخت تارگتها هزینه ی کمی داشته باشد.

 

 

 

 

 


مراحل ساخت تست فیلد:

برای هر گروه در زمین مشخص شد و شروع به ساختن تارگتها کردیم که برای هر گروه60 تارگت رسید(جمعا در حدود 208 تارگت ) برای نشاندن دادن تغییرات ارتفاعی چند تا بتن به عنوان عوارض ارتفاعی در شبکه قرار دادیم وقتی اولین عکس بعد از تارگت گذاری گرفته شد نباید هیچ عارضه ای را تغییر داد برای مشخص شدن شروع تارگت گذاری یک نشانه در اولین گوشه گذاشته تا بعدا در نرم افزار نقطه شروع کار مشخص باشد لزومی ندارد که تارگتها در فاصله مشخص باشند هدف این است که فقط منطقه ای با پوشش تارگت داشته باشد تا حد ممکن تارگت گذاری منظم باشد بهتر است.

Scal bar :در شبکه برای این است که مقیاس تغییر نکند ضریب مقیاس طولی  Scal bar خیلی کم است و تغییرات کمی دارد.تارگتها را شماره گذاری کرده و برای  Scal bar دو شماره مشخص را اندازه گرفته و در نرم افزار نیز به عنوان مشاهده زمینی بکار می رود.لازم به ذکر است که در کار تارگت گذاری ما Scal bar نداشته و برای جبران این کار فاصله بین دو تا از تارگتها را با دقت بالا با استفاده از متر اندازه گرفته مشاهده می کنیم و این کمک می کند که مقیاس مدل دقیقا مثل مقیاس شبکه باشد .

لزومی ندارد که در close  rang  مقیاس داشته باشد ولی اگر مطرح کنیم برای مطرح کردن مقیاس در  close  rang باید یک طول مشاهده شود تا بتوانیم بگوییم مقیاس مدل درست است .

با دو تا از عکسها توجیه نسبی را انجام می دهیم،با استفاده از معادلات شرط هم خطی برای توجیه نسبی 5 نقطه متناظر در 2 عکس داشته باشیم 15 نقطه مجهول مختصات بعلاوه 5 مجهول توجیه نسبی  که جمعا 20 مجهول وبرای هر نقطه در هر عکس 2معادله ودر عکس متناظر نیز برای همان نقطه 2معادله که جمعا 4 معادله برای یک نقطه که در نهایت 20 معادله خواهیم داشت ودر اخر باخوانده شدن تارگتها و مشخص شدن موقعیت نسبی و مختصات  سه بعدی هر تارگت توجیه نسبی انجام می شود که بعداز این کار مختصات x,y,z))را داریم و توجیه نسبی هم انجام شده .بعد نوبت به توجیه خارجی می رسد و )Ω ,Ф,К(

را مشخص می کنیم و بعد از این مرحله می توانیم موقعیت هر نقطه در عکس را در عکس دیگر مشخص کنیم .

قبل از وارد کردن عکسها به نرم افزار لازم به ذکر است که بگوییم  14 تا عکس از شبکه گرفته می شود که از هر گوشه یک عکس واز طرفین دو عکس واز بالای مدل نیز دو عکس گرفتیم  و برای گرفتن عکس دوم از طرفین وبالا دوربین را 90 درجه می چرخانیم و عکس برداری می کنیم قبل از عکس برداری نهایی چند تا عکس برای بررسی محیط و کیفیت عکسها گرفته می شود .

در گرفتن عکس باید موارد گفته شده در اوایل جزوه رعایت شوند  تا عکسها در نرم افزار خوب شماره گذاری شوند.

عکسها را وارد نرم افزار می کنیم و شروع به شماره گذاری می کنیم هر تارگتی که خوانده نشود ان را  بصورتmanua l شماره گذاری می شود یعنی باید دستی خوانده شوند که ناشی از وجود خاک روی تارگتها یا لرزش دوربین می باشد چنین حالتی پیش می اید و نوع دوم دستور خواندن اتوماتیک measure) ) می باشد .

 

 

کار عملی

14 عکس گرفته شده از تست فیلد در جهات مختلف وارد نرم افزار  Australis شده و ابتدا پارامترهای دوربین مانند فاصله کانونی، Sensor Size و Pixel Size تعریف می شود.(شکل 5 )

 

شکل 5

 

در این عکس ها با استفاده از روش اتوماتیک تارگت ها نشانه گذاری می شود. در بعضی از تارگت ها که با روش اتوماتیک امکان نشانه گذاری وجود ندارد از روش دستی (Manual) برای نشانه گذاری استفاده می شود. (شکل 6 )

شکل 6

 

نقاطی که که به صورت اتوماتیک نشانه گذاری شده اند با رنگ سبز و نقاط دستی با رنگ زرد نمایش داده می شوند. قابل ذکر می باشد که نشانه گذاری با صورت اتوماتیک به مراتب دقت بالاتری نسبت به روش دستی دارد.

از بین عکس ها دو عکسی که تمام تارگت ها در آن مشخص است را انتخاب کرده و نشانه گذاری بر روی آنها انجام می شود تا توجیه نسبی توسط این دو عکس صورت گیرد. برای انجام توجیه نسبی از منوی Adjust گزینه Relative Orientation  انتخاب شده و بعد از انتخاب دو عکس مورد نظر گزینه Compute RO کلیک می شود.(شکل 7 )

 

شکل 7

 

بعد از انجام توجیح نسبی می توانیم شکل سه بعدی را ملاحظه بکنیم( شکل 8 )

شکل 8

بعد از انجام توجیه نسبی برای اینکه ترفیع فضایی برای تمام عکس ها بدست آید از منوی Adjust گزینه Resect All Project Image انتخاب می شود.

سپس برای انجام مثلث بندی از منوی Adjust گزینه Triangulate انتخاب می شود. که در صفحه ظاهر شده Intersect و سپس Accept کلیک می شود. ( شکل 9 )

 

شکل 9

 


بعد نوبت به انجام Bundle Adjustment می رسد، که برای این کار از مسیر قبل گزینه Run Bundle انتخاب می شود، در صفحه ظاهر شده با انتخاب گزینه Adjustment Controls صفحه دیگری ظاهر می شود که در این صفحه کمترین و بیشترین مقدار همگرایی ( در روش تکرار ) را مشخص می کنیم،  Sigma 0 اولیه در قسمت Default Image Coordinate Sigma معرفی می شود تا در صفحه اولیه که باز شده بود با کلیک کردن گزینه Go به Sigma 02 دست یافت. باید دقت شود که مقدار Sigma 02 بین 0.9 و 1.1 باشد، برای اینکه به این مقدار دست یافته شود باید مقدار  Sigma 0 اولیه را آنقدر تغییر داد تا به دقت مورد نظر دست یافت. (شکل 10 )

شکل 10

 

بعد از رسیدن به دقت کافی scal bars اندازه گیری شده را معرفی کرده و مراحل گذشته  دوباره انجام می شود .که بصورت زیر انجام می شود:روی scale bars رفته و scale bars to data base add  کلیک می شود .(شکل 11)

                                                          

شکل 11

 

و بعد از وارد کردن، مرحله adjust تکرار  می شود. بعد از اتمام این مراحل می توان با استفاده از گزینه results   گزارش مربوط به پروژه را مشاهده کرد.

شکل 12

 

در گزارشاتcorellation)) باید دقت شود . که در Camera Correlation Matrix عدد بزرگتر از ( .7 0)  نباشد.در غیر این صورت باید پارامتر مربوط در camera data base   صفر گذاشته شده و fix شود. و دوباره bundle  انجام شود. سپس دوباره به results رفته و ملاحظه میشود تا عدد بزرگتر از ( .7 0( باقی نمانده باشد در غیر اینصورت کار بالا برای این پارامتر نیز تکرار میشود . به این ترتیب پارامتر های دوربین مورد نظر به دست می آید.

بعد از اتمام کالیبره دوربین اکنون با دست داشتن پارامتر ها می توان کار close  range انجام داد.

 

 

 

 

 

 

 

 

پروژه تهیه مدل سه بعدی گلدان

 برای این کار یک گلدان 6 وجهی انتخاب شده و از چندین جهت عکسبرداری میشود سپس عکسها وارد نرم افزار شده این بار همه پارامترهای دوربین  وارد شده و fix  میشوند .(شکل 12)

 

 

 

 

 

شکل 13

 

 


.

 

 

 

 

 

 

 

 

سپس دو تا از عکسها انتخاب شده وتوجیه نسبی روی انها انجام مشود به توضیحات انجام این کار قبلا اشاره شده است.

(شکل 14 )

    

شکل 14

 

بعد از تو جیه نسبی ترفیع فضایی برای همه عکسها انجام میشود سپس مرحله adjust یکی یکی انجام میشود.

از منوی Adjust گزینه Resect All Project Image انتخاب می شود.

سپس برای انجام مثلث بندی از منوی Adjust گزینه Triangulate انتخاب می شود. که در صفحه ظاهر شده Intersect و سپس Accept کلیک می شود.( شکل 15 )

 

 

 

شکل 15

 

در این مرحله نوبت به انجام Bundle Adjustment می رسد، که برای این کار از مسیر قبل گزینه Run Bundle انتخاب می شود، در صفحه ظاهر شده با انتخاب گزینه Adjustment Controls صفحه دیگری ظاهر می شود که در این صفحه کمترین و بیشترین مقدار همگرایی ( در روش تکرار ) را مشخص می کنیم،  Sigma 0 اولیه در قسمت Default Image Coordinate Sigma معرفی می شود تا در صفحه اولیه که باز شده بود با کلیک کردن گزینه Go به Sigma 02 دست یافت. باید دقت شود که مقدار Sigma 02 بین 0.9 و 1.1 باشد، برای اینکه به این مقدار دست یافته شود باید مقدار  Sigma 0 اولیه را آنقدر تغییر داد تا به دقت مورد نظر دست یافت.(شکل 15 )

شکل 15

 

 


سپس scale bar  را معرفی کرده و مرحله Adjust   تکرار می شود . (شکل 16)

 

 

 

 

 

 

شکل 16

 

 


پس از پایان می توان با کلیک کردن روی  3D Data  و انتخاب گزینه          

Bundle،سه بعدی شی مورد نظر را ملاحظه کرده وهمچنین موقعیت دوربین ها ،و Scale bar

 ها را مشاهده کرد.(شکل  17)

 

 

 

 

 

شکل 17

                        

 

اکنون میتوان با استفاده از گزینه results مختصات شی(گلدان) را مشاهده و Export  گرفت. برای این کار        View Bundle.txt کلیک می شود  و از اطلا عات مورد نظر Export  گرفته میشود که در پروژه انجام گرفته شده مختصات به شرح زیر شدند.(شکل 18 )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شکل 18

 

 

 


که این نقاط را با استفاده از نرم افزار PCI191  GEOMATICA  به فرمت Dxf که قابل ترسیم سه بعدی در Auto Cad می باشد تبدیل کرده و  آن را  ترسیم کرده بعد از ترسیم از شکل ترسیم شده یک عکس با فرمت Bmp گرفته تا پرینت شود.

نقشه ترسیم شده از کار close range  بصورت فایل عکسی پیوست گزارش می باشد.

نتیجه گیری وپیشنهادات 

نتیجه گیری که می توانیم از کارهای انجام شده بگیریم این است که روش فتو گرامتری برد کوتا یک روش مناسب برای جلوگیری از تخریب آثار باستانی وکاربرد در طراحی های صنعتی، معماری و پزشکی.... می باشد که با توجه به ان می توان با این روش اثار باستانی ومیراث فرهنگی را باز سازی کرد. یکی دیگر از حسن های ان  کم هزینه بودن ان است .از جمله پیشنهاداتی که می توان عنوان کرد این است که در هنگام عکس برداری تا حد امکان زمان عکس برداری طوری تنظیم  شود که نور های تاثیر گذار در منطقه کمتر باشد تا عکس برداری بهتر صورت گیرد .و نیز  متوان برای بالا بردن کیفیت عکسها از دوربینی با  resulution بالا استفاده کرد .در کل فتو گرامتری  برد کوتاه یک کار با حساسیت و دقت خوب می باشد که می توان از ان حداکثر استفاده را برد .




برگرفته از http://www.saeedab2003.blogfa.com